(ورس ۱)
انگار یه مکعبِ یخی تومِ ... که انقدر دلکم سردِ و پریشونِ ..
نقشِ یه حصار دور تا دورش کنده کاری شده.. زیرِ مشتِ مشکلات به رنگِ زاغی شده..
گاهی آدما خوبن میشه دورِ تو پُر.. تو تنهاییها تنها مهمونِ تو بغضِ ...
با یه سیگاری که پُرِ از معرفت و مرام.. تنها مونسِ میده برات جونشو تند..
زمونه جبهس و پات گیره سنگرِ ... باس بپایی زیر پات مینی در نره..
پیِ دریچهای دنبالِ راهی تازه.. با خاطراتی که مثلِ سایه پا به پاته..
کلی سعی کردم نمونه ردِ پایی.. انداختم گذشتههامو از دره پایین..
این همه سعی و تلاش که آخر راه بشه راست.. دیدم دورِ خودم گشتم هی دایره وار...
(پُل)
هر که خندید، طعمِ تلخی بر لبش دادیم... چشمِ غمگین، قلبِ زخمی باعثش مائیم...
پس مکن سنگِ ستم را بر سری پرتاب.. هر که بد تا کرد، بر سرش آمد بختِ ننگ آمیز...
(کرس)
مگه نمیدونی مثلِ من مسافری؟
تواین جادهٔ زندگی تو یه عابری؟
خسته از این سوزِ سرما...
میکنیم ما کوچ به فردا...
(ورس ۲)
تو آیینه تصویرِ مردیِ … که یه چندیه در پیِ پردیسِ ..
همیشه سخت میشه درگیره اندیشه … که این هستی چه سنگین بش زد تیشه …
آره اون مرد منم که گیرِ تو باطلاق.. هرچی جون میکنم زندگی نمیده بازتاب..
شدی غوطور تو تلاطمِ جزرو مدی.. میخوای لبخند بزنی ولی انگیزش نی..
یاد کودکی خوش چه دورانی بود.. تو دنیایی بودیم بدون هیچ ۲ راهی توش..
دلامون بود آغشتهٔ محبت … توف به اون کسی که ذوقِ ما رو ۲ نصف کرد..
خوردیم رو دستی و اون روزا گذشت.. هنوزم مثلِ رود هستیم پاکُ رو به گذر...
جایِ اینکه بشینی تا که بیاد روزای بهتر.. بایست بچینی مهرهها رو با کُلّی دقت..
پسر امروزِ پُره فراز و نشیب.. همین امروز بکوش واسه فردا تو نشین..
بخند که تو دلت گلشن بشه کُلّی.. با تیرگیها بجنگ بشو روزنهٔ امید..
زیستن بُرد و باخت داره سخت نگیر درویش... طوری راه برو تا که بشه زمین تسلیم..
از جونت مایه بذار و با عقلت کشت کن.. این تصمیماتِ که میسازه سرنوشتو..
Published on Jun 6, 2013