Shahrooz Morakkabati Langroodi - Divaaneh

آهنگ بسیار زیبا از شهروز مرکباتی لنگرودی به نام دیوانه

شعر: نادر نادر پور
ظبط صدا: بردیا براتی

متن ترانه

شبح شبح ، کم کم ، قدم آهسته تر کرد نگاهش لای تاریکی درخشید صدای غرش بادی که برخاست شبح را اضطرابی تازه بخشید

درختان ، سینه ها بر هم فشردند نفس ها منجمد شد در گلوها گهی می تافت

چشم یک ستاره گهی می بست چشم از جستجو ها نسیم سرد و حزن آلود پاییز فرو می رفت در برگ درختان

درخت از درد می نالید و می خواند به گوشم داستان تیره بختان شب مهتابرو

خاموش و محزون مکان در کوچه ی مهتابرو داشت نم مهتاب

با تاریکی خشک نمی جوشید و با او گفتگو داشت فروغ ماه

از لای درختان زمین و سایه ها را خال می کوفت چو بر دیوارهای کوچه می تافت سیاهی می زد

و سایه می روفت هوا از بسکه روشن بود و شفاف نمی آسود

ماه از رهنوردی نمایان بود پرواز فرشته در اعماق سپهر لاجوردی صدایی از بهم ساییدن بال به گوشم می رسید

از آسمان ها نسیم دلکشی از جنبش پر با بازی بود و با تن ها و جان ها هزاران تن از اشباح خیالی در آن تاریکی شب می دویدند

خروس نیمه شب کز دور می خواند صدایش را هراسان می شنیدند به بام خانه ای در پیچ کوچه شباهنگ پریشان می سرایید

چراغی در اتاق خانه می سوخت ولی کم کم به خاموشی گرایید

شبح ، نزدیکتر آمد ، به در زد صدای در ، طنین در خانه انداخت به آهنگ صدا بیدار شد

ماه نگاهی خیره بر دیوانه انداخت هیاهو در سکوت خانه گم شد

ولی از آن ، صدایی بر نیام کسی از پشت در ، چیزی نپرسید سری هم از میانش درنیامد

شبح ، لختی توقف کرد و آنگاه به در ، یکبار دیگر سخت تر زد

صدای پایی از دهلیز برخاست کسی از پشت در

دستی به در زد شبح ، با چابکی از کوچه بگریخت

سپس در پیچ تاریکش نهان شد سری از لای در

در کوچه خم گشت نگاهش در سیاهی ها روان شد صدای کیست ؟

رعب انگیز و سنگین کسی را در سیاهی جستجو کرد

چو باد شوخ و بازیگوش خندید صدای بدگمان ، دنبال او کرد درون کوچه ی خاموش

تنها نسیم مهر ، برگ از شاخه می چید چو مرد درگشا

در را فروبست صدای خنده ای در کوچه پیچید